Bir insanın fizyolojik olarak açlık sınırı günlük 200 kcal altında enerji alımıdır. Uzun süren açlık durumlarında aşırı kilo kaybı olduğu gibi kanda enerji için kullanılacak şeker yetersizliği (hipoglisemi) olur ve enerji kanda artan keton cisimcikleri ile beyin gibi hayati organlara aktarılmaya başlanır. Ancak bu durumun giderek artması ‘açlık ketozu’ denilen bir tabloya neden olur. Bu durumda ketoasidoz ile birlikte hücresel düzeyde ciddi metabolik bozukluklar meydan gelir. Enerji dağılımı ve kullanımı değişir. Vücutta ciddi vitamin, mineral ve elektrolit yetersizlikleri oluşur. Bu sorunların her biri tek tek hayati risk oluşturabilir. Açlığa varan aşırı kalori kısıtlamalı yada uzun süreli diyetler zayıflama metodu olarak hiçbir şekilde önerilmez. 

Herşeye rağmen sağlıklı ve sürdürülebilir bir kilo kaybı ve zayıflama için elbette ki belli oranlarda kalorik kısıtlamaya mutlaka ihtiyaç vardır. Ancak burada zor olan bireylerin her birinde oluşacak kilo kaybını doğru tahmin etmektir. Çünkü hangi tip diyetin uygun olacağına bu tahmine göre karar verilir. Tahmini kilo kaybının belirlenmesinde ki hataların yada beklenen kilo kayıplarına ulaşmada ki yetersizliğin en önemli nedeni kişilerin enerji sarfiyatlarını doğru tahmin edememek ve program süresince kontrol edememekten kaynaklanmaktadır. 

Özellikle morbid obez bireylerde hayat şeklinin de bir parçası olarak egzersiz neredeyse hiç yok denecek kadar azdır. Normal bireylerin bazal enerji ihtiyacı ortalama 22 kcal/kg kadardır. Yani her kilo başına 22 kcal kadar enerjiyi vücut egzersiz olmaksızın harcamaktadır. Morbid obezite ve obezite durumunda olan hastalar kilo verdikçe toplamdaki bazal metabolizmaları da yavaşlamaya başlar. İşte doğru ve etkin zayıflama elde edilmesi için bu hastaların dinamik olarak izlenmesi, motive edilmesi, egzersiz programlarının belli aralıklarla düzenlenmesi ancak en önemlisi diyetlerinin baştan sona doğru aynı kalmasına izin verilmemesi gerekmektedir.